Moeder Aarde, de repetities zijn in volle gang! Een paar vragen aan de regisseur.

Op 10, 11 en 12 februari speelt Kamer Eendracht ‘Moeder Aarde’, een tragikomisch theaterstuk in twee bedrijven. We hebben een paar vragen gesteld aan de regisseur, Richard van der Lans, die met dit toneelstuk aan kwam zetten. 

Richard, wat is de essentie van de voorstelling? 

Richard: Ik ben op dit stuk gestuit. Het betreft een gezinssituatie van een moeder en drie dochters. De moeder wil, eist eigenlijk, dat de dochters haar verzorgen. Het voelt als een soort gevangenis voor de dochters. Probleem is dat ze dat niet doorhebben, vooral Madelief. 

Ik kwam op deze gedachte vanuit mijn eigen ervaring in mijn gezinssituatie. Als jongste kind merk ik dat ik nog steeds in die oude rol wordt gedrukt en dat je door je oudere broers en zussen zo wordt benaderd. Je kan er pas aan ontsnappen als je dit zelf ook beseft.

Madelief vindt dat ze, als drie dochters, moeder moeten verzorgen. Haar twee zussen zeggen tegen haar: ‘Word es wakker! Je blijft hangen in jezelf! Je moet loskomen van je moeder en haar dwang naar jou toe.’ Dit tafereel speelt zich af op de 44ste verjaardag van Madelief. Uiteindelijk vinden de drie dochters een nogal onverwachte, maar creatieve oplossing voor de knellende situatie. 

Heb je dit gegeven ook in het decor laten terugkomen?

Richard: Ja, ik heb daar lang over nagedacht. Het nabouwen van een gevangenis met dito kleding vond ik te ver gaan. Wel vond ik het belangrijk om de essentie van de voorstelling terug te laten komen in het decor. Laat de kijker zich verrassen. Verder zijn er subtiele verwijzingen in de kleding van de spelers en de sieraden die ze dragen. De moeder heeft bijvoorbeeld een ster op die verwijst naar een sheriff (die altijd de baas is). Tante Trees is de ‘vrije vogel’, die een vlinder als hangertje heeft. 

Wat vind je van het uiteindelijke resultaat?

Richard: Ik vind het een voorstelling geworden waarin de spanning mooi wordt opgebouwd en een aantal verrassende wendingen zorgen voor het vasthouden van de aandacht van het publiek. Daarnaast heeft de rolverdeling goed uitgepakt. Vooral de moeder is een atypisch en vervelend mens geworden, dat heel goed past. 

Er komt ook een poes voor in de voorstelling. Heeft die nog een speciale rol
Richard: Jazeker! De poes is natuurlijk een ultiem vrij dier die haar eigen gang gaat. Ze heeft geen last van het regiem van de moeder. En uiteindelijk speelt ze een cruciale rol door op haar eigen manier invloed uit te oefenen op het verloop van het stuk.